ေကာင္းကင္ေဟာင္းတယ္
႐ွဴေနက်ေလေဟာင္းတယ္
မိမိအေရျပားေဟာင္းတယ္။
အေနာ္ရထာလမ္းေပၚက
နာရီျပင္ဆိုင္တစ္ခုေရွ႕မွာရပ္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကို
ေခ်းေဆးဖို႔ အပ္လိုက္ပါ။
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု (ထပ္တလဲလဲ)
စည္သြတ္ဘူးလို ေန႔ရက္ေတြ
မီတာစာရြက္လို ပန္းပြင့္ေတြ
ေရခဲေသတၱာလို ကဗ်ာေတြ
ဂ်က္ဇ္ဂီတဓါတ္ျပားလို ေန႔လည္စာေတြ
ဘတင့္ရဲ႕ ဆံပင္ပံုစံလို စကားလံုးေတြ
ႏွစ္ထပ္မီးသေဘၤာလို မိတ္ေဆြေတြ
ကေလးၾကည့္ လက္လွည့္ရုပ္ရွင္လို
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ။
ေျခသလံုးအေၾကာ၊ အႏုပညာ
ဧရာဝတီျမစ္၊ ေလာကဝတ္
အိပ္မက္နဲ႔ ဓါတ္ေလွခါး
အားလံုးႏြမ္းေၾက ေညာင္းညာေနၾက
ဘဝဟာ တြန္႔ေခါက္ခိုက္
မီပူတိုက္လို႔ ျပန္႔ႏိုင္ပါသလား။
အဲ့ဒီလူရဲ႕ ဖိနပ္ဆိုတာ
(တစ္ခါက) ဒက္ဒလပ္ရဲ႕ အေတာင္ပံေပါ့။
သစၥာနီ (ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊ ၁၉၉၁ ဇန္နဝါရီ)
0 comments:
Post a Comment