Sunday, 13 May 2012

ၾကယ္ျပာေလးနဲ. ထမင္းစားျပီးတဲ့ေနာက္

ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀း
ၾကီးေကာင္၀င္စ အသံေလးမွာ
ျပန္စရာအိမ္မရွိရွာပါဘူး အေမရယ္
ကမာၻေျမၾကီးေပၚမွာ
အကုသိုလ္ပန္းေတြ ေ၀ပံုကလည္း
အဖူးေပၚ အညြန္.တက္လို.
တပ္မက္စရာပါလား အေမ
သံတရာေလးေတးခ်င္းေတြက စီစီ
ပုရစ္ကေလးလိုသားကျမည္လို.ေပါ့
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ အေမရယ္
သား ဘ၀ဟာ
ေျမေငြ.ပ်ံ ညေလးတစ္ညျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
သားေလ သူ.ကိုယ္ပိုင္အသီးေတြ
ညြတ္အိေလးလံေနေအာင္ထမ္းပိုးထားရေပမယ့္
ေပ်ာ္ရွာတဲ့
ကုန္ထမ္းသမား သလဲပင္ကေလးကို
အားက်မိတယ္ ။
အေမရယ္
ေလေတြထန္ေနေလေလ
သားမွာေၾကကြဲရေလေလပါပဲ
မိုးဦးအက်ေစာမယ္ဆိုတာလည္း
တကယ္ေတာ့
ေလာကဓံတရားပါလား
အိပ္စရာမရွိတဲ့ညေတြမွာ
မိုးေတြသိပ္ရြာတာပဲ အေမရယ္ ။
အေမွာင္နဲ. စိုစြတ္
မိုးေရေတြ ရႊဲရႊဲနစ္လို.
အသံေတြေတာင္ငုတ္ေနခဲ့ပါျပီ အေမ
ဆံုးရွံဳးမွဳသစ္ရြက္ေတြ မရွဳမလွနဲ.
ကံဆိုးမိုးေမွာင္ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
သားဘ၀ရဲ့အပိုင္းအစေတြတဲ့လား
သားျငင္းဆန္တယ္ အေမ
အေမမသိဘူးလား
အေမ့သားက ကဗ်ာဆရာေလ
အေမရဲ့ ။
တကယ္ေတာ့လည္းအေမရယ္
ကဗ်ာ ဆရာဆိုတာ
ဒဏ္ခံၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းပါဗ်ာ ။
အေမရယ္
ေဟာဒီကမာၻေလာကၾကီးမွာ
အေမ့သားကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတာ
အျပစ္ရွိပါသလား အေမ
သားရဲ့အခ်စ္မွာေလ
ေဟာဒီ ကမာၻၾကီးနစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
စစ္ျဖစ္ဖို.မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး အေမရယ္ ။
ခုေတာ့
တစ္ျခားသူေတြ မျမင္မိတဲ့အသံကေလးကို
ေခါင္းအံုးအိပ္မိလို.
အၾကင္နာအမဲ့ဆံုးဆုလဒ္ကို သားရခဲ့ပါတယ္ ။
အေမ မသိဘူးလား
လူေတြရဲ့အျပံဳးမွာ
ကုန္ေစ်းနုန္းေတြပါတယ္ အေမရဲ့
ဧည့္ခန္းနဲ. အက်ၤ ီေကာင္းမွ
ဆက္ဆံတတ္တဲ့လူေတြရဲ့ သေဘာထားကို
သား တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္အေမ ။
 အေမရယ္
တစ္ျခားသူေတြအတြက္ေတာ့
အရာရာဟာ
လက္တစ္ပစ္စာရယ္ပါ
သားမွာေတာ့
ယူဇနာသန္းေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာလို.
သားေလ
ေရေရာထားတဲ့ ညရယ္လို.မရခဲ့ဖူးဘူး
သားရဲ့ ဘီး ကေလးဟာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပါးလွပ္ေနသလဲဆိုေတာ့
ဆံျခည္မွ်င္ေလးတစ္မွ်င္ နင္းမိရင္ေတာင္
ဘီး ကထေပါက္သြားနိုင္ပါတယ္ အေမ ။
အလွ်ံညီးညီးမီးေတာက္မီးလွ်ံၾကီးထဲ
ေန.စဥ္ခုန္ခုန္ခ်ေနရတဲ့ ဘ၀ခရီး
အခမဲ့ညေတြသိပ္ျပီး သိပ္သည္းလြန္းလွ
အေမရယ္
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ၾကီးကန္သြင္းခံရ
က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္မွားယြင္းမိသလဲအေမ
အဆုတ္က ၾကပ္ခိုးစြဲမီးဖိုေခ်ာင္
ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း
ရင္ေခါင္းၾကီးထဲမီးထထေတာက္တာျမင္ရ
အေမရယ္
အတြင္းလူမမာတစ္ေယာက္ပါ ။
ဒါေပမယ့္
သစ္သားဘတ္စ္ကားအိုအိုၾကီးခိုစီးလို.
ကဗ်ာဆရာ မာယာေကာ့စကီးဆိုတဲ့ လူလည္းပါတယ္ေလ
လူနဲ.သူနဲ.မတူတဲ့လူလို.
လူေတြသူေတြေျပာခံရတဲ့ သားမိတ္ေဆြေပါ့
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာျပိဳလဲခဲ့ပါသလဲ
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
သမၼာေဒ၀ေတြလက္ထဲေရာက္မွာတဲ့လဲ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေမးရင္းနဲ.ေပါ့
မ်က္စိတစ္မွိတ္လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ
ေသာမျဂိဳလ္ေတြ ေခ်ာင္းေကာျဖစ္သြား
ဘ၀ကိုျဖစ္ညွစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လိေမၼာ္သီးကေလးမွာ
အခ်ိဳရည္က်န္ေသးတယ္
အို ...
အသည္းနွလံုးထဲမွာ
ပန္းေတြအရမ္းပြင့္တာပဲ အေမရယ္ ။
ကုတ္အက်ၤ ီ၀တ္ခ်င္တဲ့ေဆာင္းရာသီရယ္
မီးလွ်ံကင္းမဲ့တဲ့မီးလင္းဖိုၾကီးရယ္
နွင္းစက္ေတြကို
အေသခံေသာက္ခ်င္တဲ့ ျမက္ပင္ကေလးရယ္
လမင္းကို
ျပည့္ျပည့္၀၀တိုက္ရိုက္မျမင္ခ်င္တဲ့အျပံဳးရယ္
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ေရပန္းတိုင္ကေလးရယ္
မိုက္တြင္းနက္နက္ကဗ်ာေပၚအခ်စ္ရယ္
မၾကာခဏလူလိမ္ခံရတဲ့
ရင္ထဲကၾကယ္ျပာကေလးရယ္
နကၡမိမိေပ်ာ္ခ်င္ရွာတဲ့
အေပ်ာ္ေလးရယ္
သားလက္ဖ၀ါးထဲမွာက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားလို.
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ သားဘ၀ေလးရယ္
အေမ့သားမွာပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။...
ထမင္းစစ္စစ္ စားခ်င္တယ္အေမရယ္
အိမ္နံ.ေမြးတဲ့ အိပ္ရာစစ္စစ္မွာ အိပ္ခ်င္တယ္
ေျခေထာက္ေတြကိုမီးဖိုအေငြ.ေပးခ်င္တယ္
ဗမာ ပရေဆးသန္.သန္.ေသာက္ခ်င္တယ္
ျပီးေတာ့ ေဟာဒီလို
အေမ့မ်က္လံုးအေရာင္ကိုမြတ္သိပ္ပါတယ္
ေတေပေလလြင့္ျပီးျပန္လာတဲ့ သားကို
ကရုဏာသက္ျမဲသက္တဲ့အေမ့ အၾကည့္ေလ
အေမရယ္
အေမ့ဆိပ္ကမ္းမကပ္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့
သားသေဘၤာေလ အေမရဲ့
က်ေနာ္ရိုးသားခဲ့ပါတယ္အေမ
ဤသို.ပင္ပဲ့တင္ပါလိမ့္မယ္။......


....+...+         ...+...       

ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ရဲ့ကဗ်ာေလးပါ
  အေမမ်ားေန. အမွတ္တရ  .................။...........

0 comments:

Post a Comment